Nie ulega wątpliwości status Elvisa jako piosenkarza i wielkiego artysty estradowego, ale był on moim zdaniem naprawdę dobrym aktorem! Jestem pod wrażeniem jego gry w filmach. Zwłaszcza tych wczesnych, przed '58 rokiem.

Czytałam w jego biografii, że (ponieważ nie miał szkoły aktorskiej) koledzy aktorzy na planie doradzali mu bycie sobą, bycie naturalnym. Udało mu się to na ekranie :) Elvis jest czarujący, przystojny i bardzo prawdziwy w swoich kreacjach. Aż przyjemnie popatrzeć :) W Królu Kreolu rozwaliła mnie scena odwiedzin w pracy ojca! Cofałam sobie te kilka minut żeby delektować się grą Elvisa. Na pewno wrócę do tego filmu.

Jest tu wszystko: miłość, nadzieja, zło do pokonania, akcja, piosenki, które pasują do fabuły ("Trouble" to moja ulubiona), przebaczenie i nieoczywiste zakończenie. Lodzio miodzio Panowie i Panie. Lodzio miodzio!

Ponoć menadżer Elvisa "płk" Tom Parker wyrzucał do kosza prawdziwe role dramatyczne, w których Elvis mógł grać długo i namiętnie. Liczyła się kasa i głupie, płytkie filmy z muzyką wydawaną w formie albumów do nich. Promujące siebie nawzajem 3 razy do roku. To sprawiło, że na 31 filmów Presleya 3-4 są naprawdę warte uwagi. Król Kreol to najlepszy z nich!