Są inne. Lepsze lub gorsze, ale zupełnie inna bajka, typowe kino hollywoodzkie tamtych lat - mówię o latach 50., 60. Nie zdradziła Włoch, bo na przemian kręciła włoskie i amerykańskie filmy.

Podobala mnie sie w filmie Matka i corka

Zostawiając na boku opinie ("zdradziła czy nie zdradziła?") i przechodząc do faktów, pewne jest to, że to Carlo Ponti 'stworzył' Sophię Loren i nikt inny, tylko właśnie on, kierował jej karierą. Nadawał jej kierunek i tempo. Skoro uznał, że jego protegowana gotowa jest na podbój Hollywood, to wysłał ją do USA. Akceptował kontrakty, w których zobowiązana była do zagrania w określonym czasie, w określonej liczbie filmów (a, że najczęściej liczba ta wynosiła 3-4 na rok, niemożliwe było, aby pojawiała się jeszcze w europejskich produkcjach). * tyle faktów, teraz moja opinia* Jako, że ilość nie zawsze idzie w parze z jakością (primo), Ponti jako producent wciąż potrzebował pieniędzy na nowe produkcje (secundo) i sam nie miał, najwyraźniej, sprecyzowanej wizji dot. Sophii jako aktorki (tertio), wyszło jak wyszło. Praktycznie wszystkie filmy (z wyjątkiem "Domu na łodzi", "Zaczęło się w Neapolu" czy "Cyda") okazały się w USA klapą. Sama Loren wielokrotnie natomiast podkreślała, że klęska w Hollywood - paradoksalnie - pozwoliła jej zrobić międzynarodową karierę. Mogła bowiem wrócić do rodzimej Italii i - wspólnie z Vittorio De Sicą - nakręcić swoje najlepsze filmy.